Czerpiemy z tradycji regionu

Na ścianach w naszych wnętrzach podziwiać można grafiki, przedstawiające dzieje Szklarskiej Poręby i jej dzielnicy Marysin (Mariental), w której znajduje się nasza restauracja u Hochoła. Miejscowe podania głoszą, że po roku 1578 przybyła w te rejony protestantka Maria Pluchova, prześladowana religijnie uciekinierka z Czech. Osiadła tu na stałe, w pobliżu skałek Marianki, nazwanych tak od jej imienia. W ślad za nią przybyli kolejni uchodźcy z Czech, dając początek dzielnicy Marysin, zaczątkowi dzisiejszej Szklarskiej Poręby.

Historia naszego miasta związana jest mocno z hutnictwem – w połowie XIV wieku w Szklarskiej Porębie odnotowano po raz pierwszy istnienie huty szkła. W 1575 roku powstała huta nad Czeską Strugą, w 1617 r. w Białej Dolinie, w 1754 r. w osadzie Orle oraz w 1842 r. w dolinie rzeki Kamiennej istniejąca
do dziś, acz nieczynna, huta nazywana pierwotnie „Józefina”, a po 1958 r. „Julia”. W drugiej połowie XIX wieku sława produkowanego tutaj szkła była już powszechna i w pełni zasłużona. Huta ta produkowała między innymi serwisy na stoły królewskie całej Europy. Na przestrzeni dziejów huta
„Josephine” stała się częścią składową przedsiębiorstwa zatrudniającego 1400 robotników i urzędników, i posiadającego zakłady również w Piechowicach i Sobieszowie. Huta szkła w Szklarskiej Porębie, po 1958 r. zwana już „Julią”, zamknęła swe podwoje w 1992 r., jednak fabryka szkła kryształowego w
Piechowicach działała nadal pod tą samą nazwą.

Przy współpracy z hutą szkła „Julia” w Piechowicach stworzyliśmy wyjątkową serię kufli i pokali do piwa, które można zakupić w naszej restauracji, jako oryginalną i autentyczną pamiątkę z wizyty w Szklarskiej Porębie.

Rozwój hutnictwa szkła powodował intensywny wyrąb lasów. Wraz z wyrębem lasów i eksploatacją surowców, huty szkła i gospodarstwa ludzkie przesuwały się w górę potoków. Na takich szklarskich porębach powstawały osady pasterskie, które dały początek dzisiejszemu miastu Szklarska Poręba.
Tereny te były również penetrowane przez poszukiwaczy minerałów. Już w XI wieku w rejonie Sudetów pojawili się Walończycy. Byli to fachowcy od wydobywania i przetwarzania bogactw naturalnych.

Stanowili oni specyficzną kastę, posiadającą wiedzę tajemną, podobnie jak alchemicy czy astrologowie. Z czasem Walończykami zaczęto nazywać wszystkich tych, którzy uczestniczyli w pracach wydobywczych, niezależnie od narodowości. W dorzeczu rzeki Kamiennej i Szklarki oraz na Wysokim Grzbiecie
Izerskim, znaleźli oni nie tylko złoże złota i kamieni szlachetnych, ale także odkryli złoża pirytów, na bazie których wytapiano żelazo i produkowano kwas siarkowy. Walończycy osiedlili się w Szklarskiej Porębie na przełomie XIII i XIV wieku, czyniąc z niej swą stolicę. W Karkonoszach i Górach Izerskich
sklasyfikowano ponad 50 powszechnie występujących minerałów, z których wiele ma własności kamieni szlachetnych i półszlachetnych (m. in. ametysty, kryształy górskie, agaty). Obecnie w Szklarskiej Porębie aktywnie działa „Sudeckie Bractwo Walońskie”, kultywujące dawne tradycje i obrzędy Walończyków. Szklarska Poręba pretenduje do miana Mineralogicznej Stolicy Polski.

Te wszystkie wspomniane wyżej zasoby historyczne Szklarskiej Poręby uwidoczniliśmy w salach naszej restauracji u Hochoła i Browaru Mariental. To tu zobaczyć można poszczególne etapy w dziejach naszego miasta (wyrąb lasów, hutnictwo szkła, wydobycie minerałów), uchwycone na starych grafikach i
rycinach.